Με μεγάλη διορατικότητα το 1962, ο Ανδρέας Παπανδρέου καλούσε το πολιτικό σύστημα της χώρας να φιλελευθεροποιήσει την οικονομία. Με τόνωση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας σε ευρεία κλίμακα. Και με κατάργηση «μίας υπερσυγκεντρωτικής και πολλάκις αυθαίρετης κρατικής παρεμβάσεως…
Αντί για νέα πιστοληπτική γραμμή, θα μάς δοθούν εκ των προτέρων 9 δισεκατομμύρια ευρώ από τα αδιάθετα κεφάλαια του τρίτου μνημονίου. Μαζί με τα 6 έως 7 δισεκατομμύρια από τις αγορές έως το τέλος Ιουνίου 2018, θα είναι ο κουμπαράς στα χέρια της κυβέρνησης.
Μέσα σε μία δεκαετία το Διαδίκτυο έχει διαποτίσει όλη μας την ζωή. Ο μέσος έφηβος της εποχής μας, που έχει στα χέρια του κάποια έξυπνη συσκευή, είναι πιο εξαρτημένος ψυχολογικά από τον προ δεκαπενταετίας κολλημένο χρήση υπολογιστών.
Ο φιλελευθερισμός αντιστέκεται στον οικονομικό συντηρητισμό. Δεν αποδέχεται την απληστία και τον άκρατο εγωισμό από τους φονταμενταλιστές της αγοράς. Θεωρεί κορυφαίο συντελεστή ανάπτυξης και προόδου την Παιδεία. Αυτήν που αναπτύσσει σκέψη και κριτική προδιάθεση.
Είναι πολύ πιθανόν η ινδο-ισραηλινή συνεργασία να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην διεθνή οικονομική πραγματικότητα. Αν δε, λάβουμε υπ’ όψιν μας ποιες είναι οι επιδόσεις των δύο χωρών στον τομέα της πληροφορικής και όχι μόνον.
Μία δεκαετία πόνου έκανε την Ευρώπη να χάσει την δυνατότητα να πουλάει την ενοποίηση ως δύναμη ευημερίας. Αν τώρα δεν αξιοποιήσει την καλή της τύχη για να μεταρρυθμιστεί, τότε το διάλειμμα αυτό δεν θα είναι στιγμή θριάμβου αλλά μία τελευταία –χαμένη– ευκαιρία…
Στις σημερινές έντονα ανταγωνιστικές οικονομίες, τα δεδομένα της εισόδου και εξόδου των προϊόντων από/και στις διεθνείς αγορές και εθνικές αγορές έχουν αλλάξει. Οι οικονομίες στον αναπτυγμένο δυτικό κόσμο στηρίζονται πλέον στην «δημιουργική προσφορά», παρά στην ζήτηση.
Η Μπέττυ Μπαζιάνα δεν θα παρέλειπε να πει στον “λαό του Σύριζα και των Εξαρχείων” και τα ακόλουθα: “Συντρόφισσες και σύντροφοι, πριν απ’ όλα να έχετε υπόψη σας ότι εγώ δεν είμαι σαν την Μαρέβα του Μητσοτάκη. Εγώ δεν πάω για το χρήμα όπως αυτή. Με την αξία μου έφτασα εκεί που βρίσκομαι…
Ένα από τα σοβαρά προβλήματα του αιώνα μας θα είναι οι ήδη ορατές μορφές αυταρχισμού. Αυτές θα συνοδεύονται και από τα φαινόμενα λαϊκισμού και γενικευμένης πνευματικής παρακμής. Παρόλα αυτά η ανάδυση της τεχνητής νοημοσύνης φέρνει ήδη στο προσκήνιο νέα πολιτισμικά πρότυπα.
Στην σύγχρονη εργασιακή κουλτούρα, η ιδέα της αξιοκρατίας εξαίρει την δυνητική ικανότητα και όχι την παρελθούσα επίδοση. Με διαφορετικά λόγια, ένας εργαζόμενος κρίνεται από το τί μπορεί να κάνει αύριο και όχι το πόσο καλά έκανε κάτι χθες.
