Η Ευτυχία Λαμπροπούλου περιγράφει την ρομαντική και αγνή εποχή της δημοσιογραφίας. Μια δημοσιογραφία που δεν υπάρχει πια, παρότι υπάρχουν ακόμα δημοσιογράφοι που αξίζει κανείς να τους στηρίξει για να κάνουν όπως πρέπει την δουλειά τους. Να κυνηγούν την είδηση και να κάνουν ερωτήσεις για να βρουν την αλήθεια.
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου προστρέχει στο γνωστό μυθιστόρημα η καλύβα του μπάρμπα Θωμά, αλλά και στην λιγότερη γνωστή ταινία Fruitvale Station για να εξηγήσει τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ.
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου περιγράφει με λυρισμό την ιστορία μιας παρέας παιδιών που βγήκε βόλτα στην παραλία της Πάτρας την Πρωτομαγιά. Την ώρα που ο κορωνοϊός υπήρχε ως υποψία στον αέρα τα λεγόμενα τους την έκαναν να σκεφτεί πως τα χελιδόνια δεν μπαίνουν σε κλουβιά…
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου επισημαίνει ότι ζούμε στη Χώρα όπου θα έπρεπε πολλοί ταγοί τρομάρα τους να έχουν κάνει χαρακίρι αν είχαν μια σταλιά φιλότιμο, για την ώρα ο λαός χορεύει το χορό του Ζαλόγγου και αυτοί του βαράνε τα νταούλια.
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου είδε τα τελευταία χρόνια γιούς, κόρες, ανίψια και εγγόνια μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων να κυβερνούν αυτόν τον τόπο κι έναν λαό να τρέχει να τους ψηφίσει με την προσδοκία και μόνο ότι θα ήταν ηγέτιδες προσωπικότητες όπως πρόγονοι τους.
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου σημειώνει ότι στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα τα μηδενικά έγιναν αξίες, ο υγιής και παραγωγικός πληθυσμός άνοιξε τα φτερά του και πέταξε για άλλες πολιτείες, η ανεργία είναι στα ύψη, η ένδεια πνευματική και οικονομική χτυπάει κόκκινο.
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου προτιμά σαφώς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ. Μόνο που θα έπρεπε να μας πείσουν ότι αξίζουν και όχι να τους βλέπουμε ως λύση ανάγκης. Ένα άνοιγμα στο μεσαίο χώρα, μια αγκαλιά στην κεντροαριστερά με ευρωπαϊκή προοπτική…
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου θέλησε να κάνει διακοπές. Να κλείσει τηλεόραση και υπολογιστή. Δεν τα κατάφερε όμως. Με όλα αυτά που συμβαίνουν άρχισε μέσα στο καλοκαίρι να βιώνει τη βαρυχειμωνιά
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου θεωρεί πως το μόνο μέλημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι πως θα μείνει για πολλά χρόνια στην εξουσία, καθώς το κύριο και ουσιαστικό χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των καθεστωτικών κυβερνήσεων ο τρόπος που θα ριζώσουν στην εξουσία.
Η Ευτυχία Λαμπροπούλου σημειώνει πως το ζήτημα δεν είναι ποιος τη ζωή μας ποιος τη κυβερνά. Αλλά σε ποιους και γιατί επιτρέψαμε να κυβερνήσουν τη ζωή μας. Τα παραμύθια τελειώσανε, ο πρίγκιπας έγινε βάτραχος, το ροζ συννεφάκι έγινε μαύρο και μας έπιασε καταιγίδα.
