Ο Λευτέρης Κουσούλης εμβαθύνει στην έννοια προδότης που ηχεί ολοένα και πιο έντονη στην περίκλειστη Ελλάδα. Πρόκειται για τη διαπεραστική αντήχηση της βίας.Της βίας που μέσα σε μια λέξη καλεί τον θάνατο και προσκαλεί στη θανάτωση.
Ο Λευτέρης Κουσούλης σημειώνει ότι η πανουργία είναι βασικό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ. Με την πανουργία κέρδισε. Με την πανουργία πέρασε τους δύσκολους κάβους. Με την πανουργία συνεχίζει. Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το Σκοπιανό.
Ο Λευτέρης Κουσούλης ξεκίνησε τα καλοκαιρινά του ταξίδια. Συνταξιδιώτης του ο Γιώργος. Σύμφωνοι και οι δυο πως ποτέ δεν πρέπει να προγραμματίζεις το ταξίδι…
Ο Λευτέρης Κουσούλης υπενθυμίζει πως όλες οι επαναστάσεις έγιναν για τον ελεύθερο χρόνο. Γι’ αυτό καμία δύναμη δεν θα μπορέσει για καιρό ακόμη να αφήσει στη σιωπή αυτή τη βαριά ανισότητα. Μεταξύ αυτών που έχουν κερδίσει άπλετο ελεύθερο χρόνο και εκείνων που πασχίζουν να τον εξασφαλίσουν.
Η σύγχυση συνδέεται με την αδυναμία κατανόησης. Οσο πιο σύνθετα γίνονται τα πράγματα τόσο ο άνεμος της σύγχυσης δυναμώνει. Εγκαθίσταται η παράλυση, χάνεται η διαύγεια, απομακρύνεται η δυνατότητα προσανατολισμού και πορείας.
Τι να γράψεις, πού να σταθείς; Ποιο θέμα θα είχε ενδιαφέρον μεγαλύτερο και η πιθανή υπογράμμισή του θα προσέθετε κάτι στην κοινή μας ζωή; Το τροχαίο στον Κηφισό; Ή στην κατασκευή περί της κυοφορούμενης σοσιαλδημοκρατικής μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ; Ή…
Πρόκειται για κλασική περίπτωση απόπειρας χειραγώγησης. Οι 53 εργάτες του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέθοδος. Μέθοδος απόκρυψης και μεταμφίεσης. Που προσθέτει δήθεν αμφισβήτηση και αμφιβολία σε αυτό που οι ίδιοι, αφοσιωμένοι, δημιουργούν και χτίζουν.
Σε μια εποχή σύγχυσης, ακατανοησίας, σχεδόν παραζάλης, οφείλει να προσέλθει στην αναμέτρηση, υπό τις παρούσες συνθήκες, ως επεξεργαστής νοήματος. Να καλλιεργήσει δηλαδή την πεδιάδα ώστε να γίνει εύφορη.
Χρήσιμη, ίσως, η υπόμνησή του στον καιρό μας.Αντιγράφω και αναρτώ: «Ο μύθος του σπηλαίου» από την Πολιτεία του Πλάτωνα.Σε μετάφρασηΝ.Μ. Σκουτερόπολου, από τις εκδόσεις «Πόλις».
Η νεοελληνική βαρβαρότητα δεν θα μπορούσε να αφήσει ανέγγιχτο τον φυσικό χώρο, την ίδια τη φύση. Μια διαδρομή στην ενδοχώρα και βρίσκεσαι μπροστά σε μικρές ή μεγάλες πληγές πάνω στο σώμα της.
